ለቅን ኢትዮጵውያን ነፍሴ ትራራለች።
እንኳን ወደ ከበቡሽ ሚዲያ በሰላም መጡልኝ። ለቅን ኢትዮጵውያን ነፍሴ ትራራለች። „ ኃጣን ግን ዝም ብለው በጨለማ ይቀመጣሉ፤ ሰው በኃይሉ አይበረታም “ ( መጽሐፈ ሳሙኤል ቀዳማዊ ምዕራፍ 2 ቁጥር 9) በድንገት በሳቢያ አይደለም የአማራ ህዝብ እዬተፈጄ ያለው። ሊቆቹም እዬታሰሩ ያሉት። መነሻውም መድረሻውም የገደ ዴሞግራፊ ሥሪት ነው።፡ አሁን የሰሞኑን የከተሞች ውድመት፤ በኢትዮጵያዊነት የሚታወቁ የፖለቲካ ሊሂቃን አስሮ የመበቀል ድንገቴ አድርገው የሚዩ ቅኖችን አያለሁኝ። እናም ነፍሴ ትራራላቸዋለች። የ ኦሮሞ ፖለቲካ የበታችነት ደዌ ነው። በሽታ። ወረርሹኙ ያልነካቸው ትናንት የነበሩ ዛሬም ያሉ ይኖራሉ። በሂደት ግን ውስጣቸውን እዬገለጡ የሚመጡም ይኖራሉ። በሽታ ጥቃቱን የሚፈጽው ለፈቀደው ብቻ አይደለምና። ከዚህ ወረርሽኝ ያመለጡ ጀግኖች አይኖሩም ብዬ መደምደም አልችልም። ይህን ካልኩ ተፈጥሮን መቃረን ይሆንብኛል እና። ችግሩ በዚህ ሂደት ያለ አቅም የሚፈሰው አቅም መባከኑ ነው። ለዚህ ነው እኔ ቅኑ አማራ አቅም ቁጠባው ዋና ስትራቴጄ እንዲሆን እምሻው። ተስፋውም ከ50% በታች አድርጎ እንዲጠብቅ እምለምነው። ለምን ቢባል ድንገት የእኔ ያለው ሰው ሲያጠው እዬተጎዳ ስለማይ። ደስታንም በልክ አድርጉት እምለው ለዚህ ነው። ደስታ ሲበዛ ምርቃትም ይነሳል። የተጠበቀው ደስታ ሲከስም ደግሞ የሥነ - ልቦና ክሳት ያመጣል። ማንም የለም፤ ምንም የለም ብሎ አጨልሞ ማዬትም ችግር ያስከስታል። ቋሚ ሊሆን እንደማይችል ማሰቡ ይበጃል። አሁን ባለፈው ዓመት የ አብይወለማ ጉዞ መንገድ ሲስት ብዙው በ አዲስ ተስፋ ውስጥ ነበር። በባልደራስ እና በአብን። ዘግዬት ብሎም በአብሮነት ላይ። አሁን ያሉበትን ደረጃ ስታዩ ደግሞ ከዬሉም የሚሻል ነገር
