መባቻው አባተ ለመሰንበቻው … ተመስገን አሜኑ!
ዕይታ። „ይሁዲም ሦስት ወይንም አራት ዓምድ ያህል ባነበበ ቁጥር ንጉሡ በካራ ቀደደው፤ ክርታሱም በምድጃ ውስጥ ለላው እሳት ፈጽሞ እስኪቃጠል ድረስ በምድጃው ውስጥ ወደ አለው እሳት ጣለው።“ (ትንቢተ ኤርምያስ ምዕራፍ 36 ቁጥር 23) ከሥርጉተ© ሥላሴ 16.07.2018 (ከገዳማዊቷ ሲዊዘርላንድ።) · በር። በትናንቱ የሚሊዬነም አዳራሽ ዝግጅት ላይ ጠቢቡ ቴወድሮስ ተገኝቶ ነበር። ከዛ በመገኘቱ እና ባቀረባቸው ዝግጅቶች ላይ አንዳንድ አስተያዬቶች ይሰጣሉ። ያ መብት ነው። ሁሉም የተሰማውን መግለጽ። ስለዚህም እኔም የተሰማኝን መግለጽ እሻለሁኝ። በዚህ ቀንበጥ ባለቅኔ ላይ ብዙ መከራዎች አልፈዋል። መከራዎቹ ኢትዮጵያ ተሸክማ ከኖረችው መከራ እንደ አገር ባይሆንም እንደ ግለሰብ ግን የማያንስ መከራ ሲፈራረቅበት የኖረ የጥበብ ሰው ነው። እንደ ሌሎች ተሰዶ አይደለም መከራውን ያስተናገደው „አልሄድ አለኝ እግሬ“ በማለት እዛው ሆኖ መከራዋን ተመግቦ ነው የኖረው። በፈታናውም ሰለጠነበት። ሌሎች የጥበብ ሰዎች እንደ እሱ የጠና ነገር ገጥሟቸው አያውቅም። ሊኖር ቢችል የሚታገዙበት የመንፈስ ሃብት አጥተው አያውቁም፤ ብረት መዝጊያ የሚሆን ሰው እንደ ማለት። ይህ የጥበብ ሰው ግን ከፍ ባለው ፈጣሪ ዝቅ ሲል የትዳር አጋሩ እና ቤተሰቦቹ በስፋት አድናቂዎቹ ካልሆኑ በስተቀር ሁነኛ የእኔ የሚለው የሚመካበት ባለሥልጣን የለውም። እንዲህ ዓይነት ቀንጣ ሰዎች በዚህ መሰል የጥበብ መድረክ ሲመጡ ከጎናቸው ሰው ከሌለ ፈተናው እጅግ ግዙፍ ነው። አንድ ሰው ሌላ ደጋፊ ትክሻ የሆነ ሰው ከሌለው የማናቸውም ጥቃት ሰለባ መሆኑ የታወቀ ነው። ይህን በእኔ ህይወት ያዬሁት ነው። ወደ ትግል ዓለም ስገባ በድንገት ነበር። ነገር
